Ewelina usłyszała od córki, że ta wstydzi się zapraszać gości. - Gdy odmówiłam wyrzucenia perskiego dywanu, usłyszałam, że nie mam gustu. Przecież to śmieszne. Wciąż słyszę, że mieszkamy, jak w PRL-u. Może i mam meblościankę po babci, ale lubię ją, więc w czym problem? Jak córka pójdzie do pracy i będzie zarabiać, kupi sobie meble, jakie tylko zapragnie. Mnie nie stać na te wymysły - twierdzi.